een nieuw leven...

Shame on me... Het is al van 30 maart geleden dat ik nog geblogd heb... maar, ik heb wel een deftig excuus.
Ewel, toch startende de 25e april... Want die dag is onze kleine Peanut geboren! De maand ervoor was ik vooral bezig met het aftellen en last te hebben van het walvis-syndroom. Lees: het vooral niet meer vooruit geraken omdat we zodanig zwanger zijn!

Ondertussen is onze kleine prinses al 8 weken (het grootste cliché, dat het snel gaat, is dus meer dan waar!) en zijn we al een ganse stap verder.
Maar we hebben niet stil gezeten! Er wordt misschien niet geblogd, maar er is in die 8 weken vooral genoten van Ada en elkaar, genoten van bezoek die Ada kwam bezichtigen, een nieuwe cursus gestart, fotoboeken aan het maken, al enkele keren weer achter de naaimachine gekropen...

Met andere woorden, we hebben de tijd van ons leven!